Religia etruska nie jest tak dobrze poznana, jak wierzenia Greków czy Rzymian. Do dzisiaj spory budzą interpretacje pewnych zjawisk. W dawniejszej literaturze bardzo powszechny jest pogląd, że Etruskowie znaczną część mitów zaczerpnęli z religii greckiej, a ich bogowie, pod wpływem helleńskim, stali się odzwierciedleniem panteonu Hellady. Sądy takie należy traktować z pewną ostrożnością- mimo pewnych podobieństw oraz niewątpliwych wpływów- różnice nadal były istotne. Równie dyskusyjny jest wpływ religii etruskiej na rzymską- był niewątpliwie ogromny, natomiast kłopot budzi już odróżnienie tradycji rzymskiej od zapożyczonej.
Bogowie etruscy pierwotnie prawdopodobnie nie mieli ściśle określonego "pola działalności" ani określonego wizerunku. Początki wierzeń etruskich określane są mianem politeistycznego panteizmu z elementami totemizmu. Dominująca wtedy była wiara, że każdy przejaw natury to manifestacja bóstw- żyjących w drzewach, strumieniach, ciskających w złości piorunami lub karzących chorobami. Najpopularniejszym kultem, według badaczy wtedy, miał być kult bogini matki i kulty agrarne, rozpowszechniony także w innych kulturach śródziemnomorskich (kultura minojska, a także kultury późnej epoki brązu).